Konrad wyjołęs mi to z ust

Dokładnie każdy z nas szuka sobie kogoś kto mu się podoba i chciałby być taki jak on w przyszłości. Zwykłym prostym przykładem są dzieci które mówią: „ja będę lekarzem jak mój tatuś” [albo mamusia ( nie obradzając płci pięknej:))]

A co do tych nieżyjących oni są wielkie, jaka przykładem jest jak tu  Laura napisałaś nasz kochany Papież, on jest wielki do tej pory ponieważ , człowiek żyje póki my o nim pamiętamy. 

chyba zboczyłem z temetu

Faktycznie nie łatwo jest o autorytet... bo nie ma osób bez wad, Jest wiele ludzi na świecie które mogłabym nazwać autorytetami, ale ja wolę szukać w swoim najbliższym otoczeniu. Gdy widzimy ludzi w Tv to tak naprawdę nigdy nie wiemy jacy są oni naprawdę. Dla mnie autorytetem nie jest osoba idealna... raczej taka która stara się walczyć ze swoim wadami i słabościami. A co do Jana Pawła II nie uważam żeby szum się zrobił dopiero po Jego śmierci.... zawsze był obecny w naszym życiu, może nie bylo to aż tak widoczne, ponieważ przyzwyczailiśmy się do Jego obecności, a po jego śmierci próbujemy wypełnić jakoś pustkę po Nim... i dlatego zdawac się może, że  jest bardziej obecny niż za życia. To jak wilekim autorytetem był Jan Paweł II potwierdza choćby wciąz obecna w naszym życiu Jego nauka...

Ostatnio edytowany przez makus (2006-10-24 10:47:30)

Makus zgadzam się z tobą!! Ja przed śmiercią Jana Pawła II oglądałam ,różne jego pielgrzymki, spotkania z młodzieżą , można było wyciągnąć dużo wniosków, czegoś się nauczyć
Dla każdego zwykła osoba , która nas otacza może być wzorem do naśladowania ,bo przecież każdy popełnia błedy!!Ale najważniejsze jest aby się do nich przyznać,i potrafić je naprawić

Pozdrawiam

Jak miałeś 7 lat jasnee... a podobno nie oglądasz kreskówek...
PRAWDA WYSZŁA NAJAW

"Wierzyć niema w kogo , nie wiadomo co kochać, czego nienawidzić , co szanować czym gardzić " Fiodor Dostojewski
Czy te słowa nie są współczesne ?Moim zdaniem żyjemy w czasach  moralnego chaosu , nastąpiła utrata podstawowych pojęć. Te wszystkie wydarzenia które wydarzyły się w przeciągu tygodnia, zmusiły mnie do ponownego rozpatrywania tematu "wzorzec osobowy" .Wielu młodym ludziom brakuje dobrego wzorca rodzinnego ,a później wynikają z tego różnego typu tragedie. Czy podstawowym wzorcem do naśladowania nie powinny być takie osoby jak mama , tata, najbliższe nam osoby....
Bo co takie małe dziecko wyniesie z domu w którym tata jest alkoholikiem i bez przerwy "tłucze" żonę , wielkie nic może być jeszcze gorszym człowiekiem jak jego tatuś...

pozdrawiam

No właśnie, to jest główne źródło takich patologii. Jedna rodzi kolejną, poprzez przykład- ktoś patrzy na swoich rodziców, kolegów, twierdzi że tak jest fajnie, jest "wolny". Po co komu taka wolność, skoro kończy na śmietniku- moralnym, intelektualnym czy dosłownie, z braku pracy a co za tym idzie pieniędzy na życie.
Należy się raczej zastanowić co możemy z tym zjawiskiem zrobić. Dawać przykład, wychowywać czy właśnie nie przechodzić obojętnie obok czyjejś krzywdy. Jak popularne stało się ostatnio tzw. odwracanie głowy- "to mnie nie dotyczy, nie ma sensu nadstawiać za kogoś karku." Owszem, jest sens. Na pewno nie ucierpimy tak jak ta osoba która potrzebuje pomocy. Zresztą, nawet jeśli to co? Ten dobry uczynek do nas wróci, w tej czy innej postaci, a z gnębieniem kogoś, patologią itp. trzeba walczyć, bo to dotyczy nas wszystkich.
Chyba zszedłem z tematu troszkę

dokładnie łatwiej powiedzieć trudniej zrobić..... nie można urzywać stwierdzeń typu: te dzieci powinny itd. Nie wiemy jak się one czują... łatwo oceniać i mówić co by się zrobilo na ich miejscu , dopóki to nas niedotyczy. Dlatego nie wiem kim bym teraz była, gdybym nie miała kochających rodziców... nie ma co oceniać takich osób.  myśle że nie ważne jacy są rodzice... dziecko zawsze uwaza ich za wzór , niestey nie zawsze za dobry....